Tu quoque, Omar?

Een zeer gedateerd opiniestuk over bandreünies dat ooit nog door kickingthehabit.nl werd gedeeld Ik voelde het al enkele maanden aan mijn theewater: Cedric Bixler had het in waanzinnige wiet-vlagen over ‘future punk’, en een nieuw album dat sinds een jaar af is, komt er maar niet. Ondertussen ging eindbaas Omar Rodriguez-Lopez verder met zijn halsbrekend…

Radiohead overtuigt maar net in Witloofbar

Het gebeurt wel vaker op een waarlijk vervelende manier: het tomeloos ophemelen van een groepje muzikanten. Jong, onbezonnen en wild zijn de tautologische kernwoorden in het hele discours; schreeuwerig schrijven alle recensenten hun stukjes met hun zopas uit de mondhoek gelopen kwijl. Want ze hebben hét gevonden. Paradoxaal genoeg noemt men het the next big thing; zo’n jeukend begrip dat wij het ook hier graag in de strijd gooien. Dat is immers wat we dit vijftal uit Oxfordshire rechtuit mogen noemen. ‘Muziek voor gevorderden’, zegt men wel eens. Anderen prijzen dan weer de schitterende songstructuren die de Britten uit hun jammerplanken toveren.

Albumcover To Pimp A Butterfly

Kendrick Lamar – To Pimp A Butterfly

‘I’m the biggest hypocrite of 2015/ Once I finish this witnesses will convey just what I mean.’ Zo begint ‘The Blacker the Berry’ van Kendrick Lamar en met Assassin, – bekend van Kanye West’s ‘I’m in It’- op z’n nieuwste ‘To Pimp a Butterfly’. Het nummer eindigt hij met een opsomming van raciale stereotypen (‘(…) preach with the Panthers, (…) eat watermelon, chicken and Kool-Aid on weekdays’) om vervolgens af te sluiten met dit staaltje genialiteit: ‘So why did I weep when Trayvon Martin was in the street?/ When gang banging make me kill a ni–a blacker than me? Hypocrite!’. De luisteraar is met verstomming geslagen.

Close
Menu