Het gebeurt wel vaker op een waarlijk vervelende manier: het tomeloos ophemelen van een groepje muzikanten. Jong, onbezonnen en wild zijn de tautologische kernwoorden in het hele discours; schreeuwerig schrijven alle recensenten hun stukjes met hun zopas uit de mondhoek gelopen kwijl. Want ze hebben hét gevonden. Paradoxaal genoeg noemt men het the next big thing; zo’n jeukend begrip dat wij het ook hier graag in de strijd gooien. Dat is immers wat we dit vijftal uit Oxfordshire rechtuit mogen noemen. ‘Muziek voor gevorderden’, zegt men wel eens. Anderen prijzen dan weer de schitterende songstructuren die de Britten uit hun jammerplanken toveren.